KİMSİN SEN?

Dinle neyden kim hikâyet etmede
Ayrılıklardan şikâyet etmede
Beni kamışlıktan kestiklerinden beri
Âhım’dan herkes inlemede.(Mesnevi-H.z Mevlana)

Sazlıklarda saz idi, usta eline geçti yaktılar, deştiler, işlediler, ney ettiler. Sazlıktayken rüzgârın sesiyle ses verirdi.
İşlendikten sonra nefesle ses vermeye başladı.
“İNSAN DEDİĞİN ŞEY, CENAB-I HAKKIN KENDİ İLMİNİ İŞLEYİŞİDİR.”
Neyle ? CENABI HAKKIN kendi yed-i kudretiyle. Bizzat elimle şekillendirdim diyor Allah (c.c). Kendi elimle şekillendirdim. Kendi emrimden ruhumdan ruh verdim diyor. O halde insanın şerefini bil, Ahsen-i takvim, Eşref-i mahlûk kıymetini bil de konuşurken öyle konuş, isterken öyle iste “vallahi dağa işaret ettiğimde dağ gelmeye mahkûm idi”. Sende o yükü taşı sırtında, sende işaret et gelmese insan değilsin. Mümkün mü? Cenabı Hakkın şerefli kılıp kendi yed-i kudretiyle yaratmış olduğu ve her yarattığını emrine musahhar ,amade kıldığı insanoğlu kendini yaratana müracaat etsinde sözü boş dönsün. Mümkün değil, olamaz!
Ne zaman olur. İzzetten düştüğünde olur. Şereften düştüğünde olur. Öyle ya kapının dışına atmışken kendini orda konuşup içerde gibi davranmaya ne hakkın var!
Yaratılış hükmünün gereği Cenabı Hak seni “Ahd” eyledi. En mükemmel şekilde yarattı. O yaratılış halinle beraber kendine kul eyledi. Kulluk bizim şerefimizdir.
Hani bir asker kıymetli bir iş görürde madalya verirler. Ölene kadar taşır madalyayı da ben öyle kahramanlık yaptım, iş gördüm diye..
Allah c.c kendi nuruyla nurlandırdı seni, şerefli olarak halk eyledi seni, insanlık izzetini üzerine giydirdi, neden bırakıyorsun bunu. Neden sahip çıkmıyorsun? Sen kimsin? Bir sor? Aynaya baktığın zaman kendi kendine bir sor, kimsin diye bakalım gördüğün ,ne cevap verecek..!
Cevap vermesi gerekir. Sana konuşması gerekir. Yok ‘o “ben”im diyorsan eğer, kendine cevap ver, emin olasın, imanın tazelensin..
Kimsin SEN!? Benim diyorsan eğer kendine söyle kimsin sen!
Ben “Abd”ım de!
Ben Allahın kuluyum de!
Korkma Cenabı Hak seni mahrum bırakmaz. Sen daha kapında beslediğin kedinin hesabını yaparken Allah (c.c) h.z kulunu mahrum bırakır mı hiç?
Asla.
Lakin biz hiçbir şey vermeden her şeyi alalım istiyoruz. Hiçbir şey olmadan her şey bizim olsun istiyoruz. Severken bile sevdiğimizi söylemeden abur cubur davranıyoruz da herkesin bizi sevmesini istiyoruz.
Sanki dünya bizim etrafımızda dönüyormuşçasına. Hayır! Dünya güneşin etrafında dönüyor!
Sen hiçsin.
Güneşin etrafında dönebildiğin kadar aydınlıksın!
Güneşin etrafında dönebildiğin kadar sıcaksın!
Güneşin etrafında dönebildiğin kadar kıymetlisin!
O halde itiraz etme. ! İzzetini düşürme. Şerefini düşürme. Allaha kulluktan geri kalma. Seni yaratan sana bu vazifeyi yükledi. Eğer kul olmak gerekiyorsa senden onu isteyen Allah!
İtiraz etme.
Teslim ol!
Benim Efendim, Nazım Kıbrisi H.z dedi ki, “Bir sel akarken o selin önüne bent kurulmaz.”
İşte bu hayat seli akarken insanlar nefisleriyle bent kuruyorlar! Her gün yıkılıyor, her gün yeniden kuruluyorlar..Yecüc Mecücü hatırla! Her gün yıkmaya uğraşırlar, ertesi gün tekrar uğraşırlar, kurarlar.
AL SANA ZÜLKARNEYN SEDDİ!
AL SANA YECÜC MECÜC!
Tek bir noksanları vardı, eğer unutmayıp yarın “İNŞALLAH” deseler, bitecek!
Her işimiz yarım kalıyor.
Çünkü biz Cenabı Hakka kulluğumuzu gereğince ifa edemiyoruz.
“HER BECERDİĞİMİZİ KENDİMİZDEN HER KAYBETTİĞİMİZİ ALLAHTAN BİLİYORUZ” ! Vesselam.